Stratopolonez Polonez 2500 Racing

Stratopolonez – FSO Polonez 2500 Racing to wersja wyścigowa Poloneza, osadzony na ramie Lancia Stratos, na której centralnie umieszczono silnik V6 o pojemności 2,4 l i mocy 250 KM, znany z Ferrari Dino czy Lancii Stratos, ale dzięki zabiegom polskich konstruktorów, którzy wyposażyli silnik w podciśnieniowy układ wydechowy i ulepszony układ zasilania, poprawiono jeszcze włoską jednostkę napędową ostatecznie osiągając moc 285 KM. Stratopolonez  powstał z myślą u startach w rajdowej Grupie B.

Pojazd Polonez 2500 Racing powstał po tym, jak podczas Rajdu Polski 1977 Andrzej Jaroszewicz rozbił Lancię Stratos HF naruszając mocno konstrukcję nadwozia. Postanowiono wykorzystać silnik i nieuszkodzone elementy przy konstrukcji nowego pojazdu. Nowy samochód oparto na mocno zmodyfikowanej płycie podłogowej i nadwoziu Poloneza, w tylną część wpasowano półramę od Lancii. Centralnie zamontowano silnik V6 pochodzący od Stratosa. W celu zapewnienia odpowiedniego chłodzenia, a jednocześnie by dociążyć przód samochodu, wykorzystano chłodnicę od Stara, która umieszczona została pod maską, w miejscu standardowego silnika, obok zamontowano zbiornik paliwa.

Stratopolonez Polonez 2500 Racing

Zawieszenie i hamulce zaadaptowano w całości z Lancii Stratos, zastosowano opony Michelin o szerokości 350 mm z tyłu i 250 mm z przodu. Przednia maska i tylna klapa zostały wyposażone we wloty powietrza poprawiające cyrkulację. Po bokach nadwozia, przed fabrycznymi wywietrznikami, umieszczono wloty powietrza do komory silnika. We wnętrzu zastosowano trójramienną, sportową kierownicę oraz zmodyfikowaną deskę rozdzielczą. FSO Polonez 2500 Racing rozpędzał się maksymalnie do 250 km/h, przyśpieszenie od 0 do 100 km/h wynosiło około 5 s, zużycie paliwa kształtowało się na poziomie 50 l/100 km. Samochodem Stratopolonez  startowali w latach 1978–1984 m.in.: Andrzej Jaroszewicz, Adam Polak, Marian Bublewicz czy też Maciej Stawowiak. W 1985 roku Stratopolonez trafił do Muzeum Techniki w Warszawie.